ISO13485 Nasal Ett Tube 10.0 มม. ท่อช่วยหายใจแบบปิดปาก

• ปลายเอียงเรียบและขึ้นรูปอย่างระมัดระวังเพื่อช่วยในการใส่ท่อช่วยหายใจและให้ความปลอดภัยและความสะดวกสบายแก่ผู้ป่วย
• สายรัดปริมาณมาก/แรงดันต่ำช่วยให้มั่นใจได้ถึงการปิดผนึกสายรัดแรงดันต่ำที่มีประสิทธิภาพสำหรับการใส่ท่อช่วยหายใจในระหว่างการช่วยหายใจระยะยาว
• เครื่องหมายความลึกในการใส่ท่อช่วยหายใจและขั้วต่อ 15 มม. ที่ติดตั้งไว้ล่วงหน้า

1. เหมาะสำหรับการใส่ท่อช่วยหายใจทั้งทางปากและทางจมูก
2. สาย X-ray แบบ Tip-to-Tip ช่วยให้ควบคุมตำแหน่งได้อย่างปลอดภัย
3. Murphy eye รวมเป็นคุณสมบัติด้านความปลอดภัยเพิ่มเติม

การใส่ท่อช่วยหายใจ:

• ในระหว่างการใส่ท่อช่วยหายใจ แพทย์มักจะยืนอยู่ที่หัวเตียงมองไปทางเท้าของผู้ป่วย และผู้ป่วยนอนราบ ตำแหน่งจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการตั้งค่าและไม่ว่าจะทำตามขั้นตอนกับผู้ใหญ่หรือเด็ก ในเด็กมักใช้การดันขากรรไกร
• หลอดช่วยหายใจโดยได้รับความช่วยเหลือจากกล้องส่องกล่องเสียงแบบมีไฟ (กล้องส่องกล่องเสียงวิดีโอ Glidescope มีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผู้ที่มีน้ำหนักเกินหรือหากผู้ป่วยไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เนื่องจากการบาดเจ็บที่สงสัยว่าจะเกิดขึ้นกับกระดูกสันหลังส่วนคอ) จะถูกใส่ผ่านทางปาก (หรือในบางกรณี จมูก) หลังจากเลื่อนลิ้นออกไป
• จากนั้นขอบเขตจะถูกร้อยลงไประหว่างสายเสียงและเข้าไปในหลอดลมคอส่วนล่างอย่างระมัดระวัง เมื่อคิดว่าหลอดช่วยหายใจอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม แพทย์จะฟังปอดและช่องท้องส่วนบนของผู้ป่วยเพื่อให้แน่ใจว่าหลอดช่วยหายใจไม่ได้ถูกใส่เข้าไปในหลอดอาหารโดยไม่ได้ตั้งใจ
• สัญญาณอื่นๆ ที่บ่งชี้ว่าหลอดอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมอาจรวมถึงการเห็นการเคลื่อนไหวของหน้าอกด้วยการระบายอากาศและการเกิดฝ้าในหลอด เมื่อแพทย์มั่นใจว่าหลอดอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม สายรัดบอลลูนจะถูกเป่าลมเพื่อป้องกันไม่ให้หลอดเคลื่อนออกจากตำแหน่ง (ในทารก อาจไม่จำเป็นต้องใช้บอลลูน) จากนั้นหลอดจะถูกติดเทปกับใบหน้าของผู้ป่วย

การตรวจสอบตำแหน่งที่เหมาะสม:

1. เมื่อใส่หลอดแล้ว สิ่งสำคัญคือต้องตรวจสอบว่าหลอดอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมอย่างแท้จริงในการระบายอากาศปอดของผู้ป่วย ตำแหน่งที่ไม่เหมาะสมเป็นเรื่องปกติโดยเฉพาะในเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่ได้รับบาดเจ็บ
2. ในภาคสนาม พยาบาลมีอุปกรณ์ที่ช่วยให้พวกเขาสามารถระบุได้ว่าหลอดอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องหรือไม่โดยการเปลี่ยนสี ในสถานพยาบาล มักจะมีการถ่ายภาพรังสีทรวงอกเพื่อให้แน่ใจว่ามีการวางตำแหน่งที่ดี แม้ว่าการทบทวนในปี 2016 ชี้ให้เห็นว่าการถ่ายภาพรังสีทรวงอกเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ เช่นเดียวกับการวัดออกซิเจนในเลือดและ การตรวจร่างกาย
3. นอกเหนือจากการมองเห็นหลอดช่วยหายใจโดยตรงผ่านสายเสียงด้วยกล้องส่องกล่องเสียงวิดีโอ ผู้เขียนการศึกษาแนะนำให้ใช้อุปกรณ์ตรวจจับคาร์บอนไดออกไซด์ปลายกระแสน้ำ (capnography) ในผู้ป่วยที่มีการไหลเวียนของเนื้อเยื่อที่ดี พร้อมกับการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องเพื่อให้แน่ใจว่าหลอดไม่เคลื่อนที่
4. ในกรณีที่หัวใจหยุดเต้น พวกเขาแนะนำให้ใช้ภาพอัลตราซาวนด์หรืออุปกรณ์ตรวจจับหลอดอาหาร

หลังจากการทำหัตถการ:

หลังจากใส่หลอดช่วยหายใจแล้วและผู้ป่วยเชื่อมต่อกับเครื่องช่วยหายใจ ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพจะยังคงตรวจสอบท่อ การตั้งค่า และให้การรักษาด้วยการหายใจและการดูดเสมหะตามความจำเป็น จะมีการดูแลช่องปากอย่างระมัดระวัง เนื่องจากตำแหน่งของหลอด ผู้ป่วยที่รู้สึกตัวจะไม่สามารถพูดได้ในขณะที่ใส่หลอด